Αγάπα για να ζήσεις ζήσε για ν' αγαπάς!!!

Η κατάσταση αυτή δυστυχώς έχει ξεφύγει από κάθε κυβερνητικό έλεγχο και προκειμένου ο Έλληνας πολίτης να νιώσει ένα αίσθημα ασφάλειας είναι αναγκασμένος να παίρνει στα χέρια του την προστασία τόσο της ζωής όσο και της περιουσίας του.

Εφόσον λοιπόν δεν μπορεί να κατασταλεί η εγκληματικότητα από έναν ιδιώτη, ο μόνος τρόπος είναι η πρόληψη. Παίρνοντας ως δεδομένο πως η ληστεία των σπιτιών και των καταστημάτων είναι το πιο αναπτυσσόμενο έγκλημα σε αυτή τη χώρα, μπορούμε να εστιάσουμε στα εξής προληπτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ληστείας στο χώρο μας:

– Ποτέ δεν ανοίγουμε σε απρόσκλητο ξένο άτομο και χρησιμοποιούμε πάντα θυροτηλέφωνο ή θυροτηλεόραση ή έστω την οπή παρατήρησης της πόρτας, έτσι ώστε να σιγουρευτούμε.
– Αν κάποιος άγνωστος ζητά βοήθεια, καλούμε την αστυνομία για να τον βοηθήσει και δεν του επιτρέπουμε να μπει στο σπίτι χρησιμοποιώντας δικό μας τηλέφωνο.
– Καλούμε την αστυνομία σε περίπτωση που διακρίνουμε ύποπτα άτομα να παρακολουθούν το σπίτι ή το κατάστημά μας.
– Ποτέ δεν ανοίγουμε σε άγνωστα άτομα (πλασιέ, τεχνίτες της πολυκατοικίας, φιλανθρωπικούς εράνους κ.τ.λ) μέχρις ότου βεβαιωθούμε πως νόμιμα επισκέπτονται τον χώρο μας και αισθανόμαστε ασφαλείς.
– Σε περίπτωση παραβίασης του χώρου (είτε ύστερα από ένοπλη επίθεση είτε από εξαπάτηση του υπόπτου), φροντίζουμε (όσοι έχουν σύστημα ασφαλείας) να ενεργοποιούν το μπουτόν σιωπηλού συναγερμού, ώστε το κέντρο ελέγχου ασφαλείας της ιδιωτικής εταιρείας SECURITY να ενημερωθεί άμεσα για το συμβάν.

Παρόλα αυτά, γίνεται σαφές πως η «νέο-εισαγώμενη» εγκληματικότητα σε συνδυασμό με τη βελτίωση των εγκληματικών μεθόδων, έχουν σαν αποτέλεσμα να μας γίνουν απαραίτητοι οι ηλεκτρονικοί κυρίως, αλλά και οι παραδοσιακοί τρόποι ασφάλειας, ώστε να αποτρέψουμε την παραβίαση του σπιτιού μας, είτε είμαστε εντός είτε εκτός αυτού.

"Ξεχνάτε ότι είμαι επαγγελματίας; Στα 20 χρόνια που εξασκώ αυτό το επάγγελμα ποτέ μου δεν έχω γελάσει σε βάρος ασθενή," απαντάει ο ιατρός.

"Καλά τότε," του λέει ο άντρας, και βγάζει το παντελόνι του, αποκαλύπτοντας το μικρότερο μόριο που είχε δει ο ιατρός στη ζωή του. Είχε το μέγεθος μιας μπαταρίας του τηλεκοντρόλ.
Ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του, ο ιατρός αρχίζει να χαχανίζει και το χαχανητό του γρήγορα εξελίσσεται σε υστερικό γέλιο. Μετά από 10 λεπτά καταφέρνει να σταματήσει και να ανασυγκροτηθεί.

"Σας ζητώ συγνώμη," του λέει. "Αλήθεια. Δεν ξέρω τι με έπιασε. Στο λόγο της τιμής μου ως ιατρού και τζέντλεμαν σας υπόσχομαι ότι δε θα ξανασυμβεί. Πείτε μου τώρα, τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε;"